Kasteel Warmelo

Zandsculpturen

In 1952 besloot prins Bernhard om een huis voor zijn moeder te kopen in Diepenheim, dit werd kasteel Warmelo. De verhuizing was op 17 april 1952. Huisgenoot Pantchoulidzew, die alle administratieve zaken en de verhuizing regelde, ging mee. De relatie tussen hem en prinses Armgard leek niet meer dan vriendschappelijk. Zij hebben bijvoorbeeld elkaar nooit getutoyeerd en bleven het Duitse afstandelijke ‘Sie’ gebruiken.

Warmelo werd ook het tweede thuis in Nederland van prins Bernhard; zijn vier dochters kwamen er graag (zij noemen het wel het ‘Warme Loo’ in tegenstelling tot het ‘Koude Loo’ in Apeldoorn van de andere grootmoeder).

De kleindochters spraken Engels met hun grootmoeder, geen Duits, zoals prinses Wilhelmina al in haar brief suggereerde. Prinses Armgard sprak alleen Duits met de uit Duitsland meegekomen personeelsleden.

Ook op Warmelo kwamen weer paarden en een manege.

Met die tuin won prinses Armgard overigens nog een prijs in 1963.

De kolonel beheerde de stallen en kwam na zijn Nederlandse naturalisatie in 1949 enkele jaren daarna uit voor Nederland bij een concours hippique in Genève.