TUINEN
VIER EEUWEN
tuinarchitectuur
Hoewel het ondoenlijk is om binnen vaste jaartallen een indeling te maken van de diverse tuinstijlen, is het wel mogelijk globaal een zekere lijn aan te geven. Reeds in de middeleeuwen kende men tuinen binnen de veilige ommuring van burchten en kloosters: dit waren veelal moes- of kruidentuinen.
Toen na de middeleeuwen de burchten hun verdedigende functie verloren, kon de tuin buiten de burcht worden aangelegd en tot een werkelijk lusthof worden gemaakt. Ook in en rondom de steden ontwikkelden zich de tuinen der gegoede burgers.
Na het midden van de 18e eeuw ontstond een geheel nieuwe opvatting over hoe tuinen aangelegd moesten worden. De beslotenheid werd doorbroken en de nadruk werd gelegd op de oorspronkelijke landschappelijke schoonheid, hetgeen geaccentueerd werd door aanleg van kunstmatige heuvels en vijvers, gecombineerd met rustieke paden en typisch op het Engelse landschap geïnspireerde bruggetjes. Deze stijl heeft zich een eeuw gehandhaafd.
Gedurende de regeringsperiode van Koningin Victoria van Engeland nam de verscheidenheid aan exotische planten en de kennis ervan toe; vooral dankzij het feit dat men destijds op grote schaal de wereld ging verkennen. Dit stimuleerde de behoefte om van de schoonheid van bijzondere bomen en planten te genieten en ermee te pronken. Men deed dit door die nieuwe gewassen naar hun eigen groeiwijze in tuinen en parken te rangschikken. Het pinetum (verzameling van naaldbomen) van het Warmelo is hier een, zij het eigentijds, voorbeeld van.
In 1992 is een begin gemaakt met een grootscheepse en ingrijpende renovatie van de historische tuinen en het bijbehorende grachtenstelsel. Door de weelderige groei van met name de Rododendrons groeide het park dicht. In het Franse gedeelte zijn overwoekerde lanen weer in ere hersteld. Er zijn vele exotische loof- en naaldbomen geplant. Er hebben reconstructies van gazons plaats gevonden en er is een moerastuin aan het historische park toegevoegd.
Alle grachten zijn in 2009 uitgebaggerd en voorzien van nieuwe beschoeiingen. Dit hele proces van renovatie is in 2010 afgerond. De natuur leeft, groeit en sterft af. Zo zijn we op het Warmelo het gehele jaar door druk om dit historische erfgoed te behouden voor de toekomst. Dit betekent dat wij waar nodig, zullen moeten blijven vernieuwen en restaureren.